Metcezir

Gözlerim açık ama hep kapalı

Gece olmasından yanayım

Ya da sabahın olmamasından 

Kulaçlarımın sıklığı artıyor

Çarşaf gibi bir kütle bu seli andıran

Suyun yüksekliği artıyor her saniye

Sabahları gel-git misali kaçıp gitmiş

Keşfedilemeyen bir okyanus tabanı bu

Üzerinde asılı durduğum belli ki

Her gün dönümünde meydana gelen köpürme

Kumu kaldırıyor, bulanıklaşıyor

Ve yine her şey berraklaşıyor ertesi sabah 

Çok kaptan geçip gitmiş ve geçiyor da 

Hepsinin farklı teknesi

Çalkantıya denk gelip alabora olanlar

Ya da beni görmeden sadece geçip gidenler

Ben mi?

Ben hala kulaç atmaya devam ediyorum 

Aklımda iki şey var 

Bedenimin beni sulara yem etmesi

Damlaların kaçıp gittiği o sahile ayak basmak

Çok ortadayım, belki de tam ortada

Her yanım ufuk çizgisi

Batan ve doğan güneş

Köpüren ve susan su

Bir de kulaçlarımın sesi